گل و برگ های این گیاه دارای اثرات دارویی است. این گیاه دارای اثرات دارویی قابض، خلط آور، ضداسپاسم، ضدنفخ و گندزدا است. بو کردن دمکرده آن برای باز کردن بینی در مواقع زکام نافع است. ریختن چند قطره از اسانس آن یا گذاردن پنبه تر کرده به اسانس آن در گوش، باکننده و رفع کننده بستگی گوش است. در استعمال خارجی نیز ضدعفونی کننده و التیام دهنده زخم ها می باشد. مقدار خوراکی از جرم برگ و سرشاخه گلدار خشک آن تا 10 گرم و در دمکرده تا 30 گرم است. گرد برگ این گیاه عطسه آور نیز می باشد. مرزنجوش برای کلیه و مثانه مضر است. از این نظر باید با کاسنی و تخم خرفه خورده شود. جانشین مرزنجوش در خواص دارویی سی سنبر است. اسانس این گیاه علاوه بر مصارفی که در صابون سازی و سنعت عطر دارد، در استعمال خارجی به صورت مالش در موارد از جا در رفتن و شکستن اعضای بدن و بی حسی اعضا و فلج و دندان درد مصرف می شود. در هندوستان از برگ ها و بذر آن به عنوان قابض، بادشکن، نرم کننده سینه و تونیک استفاده می شود. و از دمکرده گیاه به عنوان محرک، قاعده آور و برای ازدیاد ترشح شیر و به علاوه در موارد آسم و فلج و هیستری مصرف می شود.